Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Druga książka po bliźniaczce, która jest moją ulubioną. Nie mogłam oderwać się od pierwszych stron. Mnóstwo emocji, strachu. Jak zawsze przy książkach Natashy Preston poczułam się jakbym to ja była główną bohaterką i musiała dowiedzieć się kto stoi za seria morderstw i jak go powstrzymać. Ten ciągły strach, że się nie zdąży, że czasu coraz mniej... Perfekcyjnie napisana książka. Tylko to zakończenie, wręcz błagałam żeby było inne, pewniejsze. Za te emocje powinna być ocena większa od 10.

Życie Nikodema Wiśniewskiego z pozoru niczym się nie różni od życia wielu bogatych ludzi. Jest właścicielem firmy deweloperskiej, która przynosi mu niemałe zyski. Może pozwolić sobie praktycznie na wszystko, co można kupić za pieniądze. Życie prywatne też nie jest złe, kobiety do niego lgną, a on z tego korzysta. Jednak to tylko jedna strona jego osobowości. Co jakiś czas budzą się w nim żądze, które musi zaspokoić i to tak, aby nikt się o tym nie dowiedział. Nikodem ma potrzebę zabijania i tylko wtedy czuje się tak naprawdę szczęśliwy i zaspokojony. Zawsze jednak uważa, aby nie zostawić po sobie śladów, aby nie zostać złapanym. Pewnego dnia ktoś postanawia mu namieszać w życiu i to bardzo. Na budowie jednego z osiedli zostają znalezione zwłoki i to dopiero początek tego, co niebawem się stanie. Co czeka Nikodema? Dlaczego zabija? Kto chce, aby policja się nim zainteresowała? Kto zna jego tajemnicę? Zacznę od tego, że to nie jest książka dla każdego. Zanim zaczniemy ją czytać, musimy mieć świadomość, że jest naprawdę brutalna, a opisy niektórych scen pozostają w pamięci na długo. Dla mnie akurat to zaleta tego po książce oczekiwałam i to dostałam. Mnie historia, jaką znalazłam w książce, podobała się, wciągnęła mnie na tyle, że z przyjemnością śledziłam każdą kolejną stronę, próbując odgadnąć, kto, co i jak (i do końca mi się nie udało). Bohaterowie ciekawi, dość dobrze wykreowani, mroczni (czyli tacy, na jakich liczyłam). „Żądza mordu” to książka dla osób lubiących czytać mroczne pozycje, mające mocne nerwy. Ze swojej strony polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2024/04/zadzamorduwydawnictwonoveares.html

Nie ocenię tej autobiografii, bo nie potrafię, a wręcz nie chcę być obiektywny. Książki z Potterem miały bardzo duży wpływ na mnie w dzieciństwie i młodości, filmy tylko spotęgowały i przedłużyły zaangażowanie emocjonalne w serię, do dziś chłonę dużą część nowych przedsięwzięć z uniwersum, od kolejnych filmów po gry. Najsilniej oczywiście jestem związany z oryginalną sagą i jej bohaterami, a w przypadku Toma Feltona dodatkową "okolicznością spajającą", jest fakt naszego niemalże rówieśnictwa. Jeżeli macie podobną historię, "Po drugiej stronie różdżki" na pewno wam się spodoba, bo po raz kolejny przenosi nas w sentymentalną, miejscami wręcz ckliwą podróż do tamtych czasów, przy okazji zdradzając mnóstwo smaczków i anegdot zza kulis powstawania filmów. W zasadzie jest to główna część całej biografii. Język jest prosty i inkluzywny, przez co młodsi fani bez problemu pochłoną książkę. Odrzucając cała otoczkę Harrego Pottera, to obiektywnie dzieciństwo i młodość Feltona nie były jakoś nad wyraz pasjonujące, w zasadzie chyba każdy z nas przeżył podobne sytuacje (może poza ostatnim rozdziałem),sam autor jest z pewnością jest lepszym aktorem niźli pisarzem, zresztą prawie każdy rozdział ma tu trochę charakter gloryfikowania i podziękowań dla kolegów z planu zdjęciowego, ale kurde... przecież to sam Draco Malfoy! Także podsumuję tak - dla fanów 10/10, dla nie-fanów (biedni, biedni ludzie :P) 6/10.

[Współpraca barterowa z autorką Krefft Gj ] "Zostaliśmy siłą obdarci z naszej wolności, godności i życia. Jakże okrutny musi być jeden gatunek, aby zrobić coś takiego drugiemu... A przecież historia nie kłamie - ludzie nie są wcale lepsi. Na przestrzeni wieków ludzki rodzaj udowodnił już niejednokrotnie, że potrafi być tak samo potworny w stosunku do innych, jak teraz wobec nas podli są obcy." Lubicie książki z gatunku science-fiction? Muszę przyznać, że ten gatunek literacki zaczyna mnie coraz bardziej intrygować. Przyznaję, że byłam ogromnie ciekawa tej historii po przeczytaniu jej opisu oraz opiniach. I nie zawiodłam się. Wręcz przeciwnie, Nietykalna przykuła moją uwagę od pierwszych stron, a z każdą kolejną coraz bardziej intrygował mnie świat przedstawiony przez autorkę. Olympia Blunt budzi się w miejscu, którego nie poznaje. Jednak w jej pamięci znajdują się przebłyski niepokojących przeżyć z Ziemi zaatakowanej przez obcych. Kobieta dostaje się do niewoli razem z innymi ludźmi i zostaje wywieziona do galaktyki oddalonej o setki tysięcy lat świetlnych od Ziemi. Olympia wbrew sobie zostaje uwikłana w sprawy obcej cywilizacji, a jej los zależy od potężnego księcia Adlaia. A ma on wobec kobiety swoje własne plany. Gdy Olympia udaremnia zamach na życie księcia, ten zaczyna szkolić ją na swoją osobistą ochroniarkę, jednak jego fascynacja kobietą z każdym dniem przybiera na sile. Wkrótce Olympia będzie musiała zdecydować - podążyć za swoimi pragnieniami..., czy zrealizować plan wyzwolenia ludzi. Czytając tą historię na myśli przychodzą mi pytania, które naukowcy zadają sobie już od wielu lat. Czy jesteśmy tutaj sami? Czy w kosmosie istnieje inna cywilizacja, o której nic nie wiemy? Czy kontakt z obcymi skończyłby się dla ludzi podobnie jak ta historia? Co byście zrobili, gdyby przyszło wam wybierać - dobro jednostki, czy dobro ogółu? Teoretycznie odpowiedź jest prosta, ale jeśli tą jednostką jesteście wy sami? Jeśli musielibyście wybrać swoje dobro, czy dobro wszystkich porwanych ludzi, co byście zrobili? Przed takim dylematem staje Olympia. "Opium, bycie Nietykalnym oznacza życie w ciągłym zagrożeniu. Nietykalni są osobistymi ochroniarzami rodziny królewskiej, a ich najważniejszym zadaniem jest utrzymanie ich przy życiu bez względu na cenę. Stają się cieniami rodziny królewskiej i podążają za nią wszędzie, niezależnie od tego, co ta robi." Status Nietykalnej księcia Adlamereia wiąże się dla Olympii z licznymi nakazami i zakazami, jednak dzięki temu i stopniowemu zaufaniu, jakim darzy ją książę, Olympia może powoli wcielać swój plan w życie. Cóż, nie bez znaczenia jest też fakt, że książę jej obsesyjnie pożąda i ta obsesja z każdym dniem się pogłębia. Autorka świetnie ukazała dylematy kobiety i jej rozterki. Gdy serce zmaga się z rozumem nie jest łatwo wybrać. Jednak czasem trzeba się poświęcić, by osiągnąć większy cel. Bardzo podobał mi się motyw enemies to lovers, który autorka świetnie wykreowała w swojej powieści. Obcy zniszczyli jej planetę, zamordowali wielu ludzi, a jeszcze większa ilość trafiła do niewoli. Czy w takiej sytuacji można darzyć uczuciem swojego oprawcę? Czy można oddzielić uczucia i pozostawić wyłącznie pożądanie jako swoisty element osiągnięcia drogi do celu? Sama Olympia, jako córka wojskowego oraz ekonomistka z wykształcenia radzi sobie nadzwyczaj dobrze na obcej planecie, jak na człowieka. Zostaje poddana morderczemu treningowi na Nietykalną księcia Adlaia. Dzięki zaawansowanej technologicznie medycynie obcej cywilizacji wszelkie urazy mogą być dosyć szybko niwelowane, a zastrzyki, które kobieta otrzymuje sprawiają, że staje się silniejsza, szybsza i może konkurować w walce wręcz z przedstawicielami obcych. Nietykalna to niezwykle udany debiut literacki autorki. Świetnie wykreowani bohaterowie sprawiają, że jesteśmy ogromnie ciekawi ich losów. Olympia zwana na planecie Borgomom Opium jest dokładnie taką bohaterką, jakie lubię najbardziej - twarda, zawzięta, nieustępliwa i zaradna. A my kibicujemy jej z całych sił w realizacji zamierzonego celu, gdyż stanowi on być, albo nie być wielu ludzi. Nietykalna to nie jest słodka opowieść o rodzącej się miłości ludzkiej kobiety i obcego, to historia o przetrwaniu za wszelką cenę, o ambicjach, skomplikowanych planach, zemście, nadziei i trudnych wyborach. Choć nuty pikanterii również w niej nie zabraknie. Polecam gorąco tą książkę fanom fantastyki i science-fiction, a ja czekam z niecierpliwością na kolejny tom tej historii. Tom pierwszy to dopiero początek...

Małe miasteczko,tajemnice,morderstwa i zemsta. Fabuła zaczyna się mocno i strona za stroną ujawnia sekrety ukryte za drzwiami pewnego domu. Ów uroczy domek na skraju lasu w małej podwarszawskiej wsi Trzebieża,kryje historie mrożące krew w żyłach. Anna po zawodzie miłosnym i odwołanym ślubie kupuje w okazyjnej cenie urokliwy domek na wsi. Nieświadoma jakie ten dom kryje tajemnice stara się zadomowić i zaprzyjaźnić z mieszkańcami. Z każdym dniem zamiast swobodniej czuć się we własnym domu czuje,że jest obserwowana. Kto i dlaczego to robi? Książka ukazuje relacje sąsiedzkie,ich wartość i siłę. Bohaterowie są wyraziści,jednych da się lubić innych nie. Tajemniczy pamiętnik dodaje historii dreszczyku. Na przemian poznajemy historię tu i teraz i tą z przed lat. Plot twist wydarzeń pozwoli zrozumieć co się wydarzyło. I gdy już wszystko staje się jasne i życie wraca do względnej normalności znowu przydarza się coś nieoczekiwanego. Spodziewaj się niespodziewanego 😉 Gorąco polecam przeczytać i podzielić się wrażeniami.